اسب یموت یک نژاد اسب باستانی سبک است که در ناحیه جنوب ترکمنستان پرورش داده‌شده است. در حال حاضر به‌عنوان یک نژاد نادر در نظر گرفته می‌شود، این نژاد اسب به‌عنوان یکی از نوادگان طبیعی اسب‌های باستانی ترکمن پرورش داده می‌شود. از این نژاد برای سواری و بار کشی سبک استفاده می‌شود. اسب یموت به خاطر خصوصیات فیزیکی و خلق‌وخوی خود موردعلاقه سواران است.
همانند دیگر نژادهای اسب ترکمن ازجمله آخال تکه، ارساری، گوکلان، شور و سریک، نژاد یموت نیز برای قبیله ترکمنی است که آن را پرورش و شکل داده است . مردم یموت بخش شمالی ترکمنستان امروزی را، از سواحل شرقی دریای خزر در غرب تا منطقه داشوغوز، در حاشیه شمالی صحرای کاراکوم، در شمال شرقی، اشغال کرده‌اند و در آن منطقه ساکن هستند.
اسب نژاد یموت یک اسب صحرا و پرطاقت است که نیاز به کم‌ترین مراقبت دارد. درواقع، به جیره غذایی و آب کمیاب عادت دارد. این نژاد اسب به خاطر استقامت و توانایی تحمل شرایط بیابانی مشهور است. بر اساس اطلاعات محلی جمع‌آوری‌شده در سال ۱۹۳۷، آن‌ها می‌توانند ۸۰۰ کیلومتر را در عرض هفت روز طی کنند. آن‌ها می‌توانند ۱۲۰ کیلوگرم را بدون مشکل در کوهستان یا بیابان حمل کنند.
آنچه در ادامه می‌خوانید
تاریخچه نژاد
تاریخ اولیه نژاد یموت مانند اسب‌های ترکمن به‌طورکلی روشن نیست. نژاد اسب یموت نام خود را از قبیله ترکمن جنوبی گرفته است که آن را پرورش داده است. این نژاد که یموت نام دارد از ترکمنستان می‌آید و یکی از نوادگان نژاد ترکمن باستان است که توسط قبیله یموت در جنوب ترکمن ایجادشده است. بااین‌حال، یموت شبیه به اسب‌های بومی منطقه نیست.
در ابتدا، نژاد محلی با نژاد عرب در تضاد بود و پس‌ازآن با تزریق خون مغولستان و قزاقستان، نژاد آن‌ها بهبود یافت. درنتیجه این برنامه پرورش و زادوولد چیزی است که ما اکنون آن را به‌عنوان نژاد اصیل اسب یموت می‌شناسیم.
ارتباط نزدیک این نژاد با آخال تکه
اسب نژاد یموت یک نژاد باستانی است که ارتباط نزدیکی با آخال تکه و نسل اسب‌های قدیمی ترکمن دارد. این نژاد توسط قبیله یموت در منطقه (Tashauz oasis) در جنوب ترکمنستان گسترش یافت. در طول قرن چهاردهم، اسب‌های نر عربی برای تأثیرگذاری بر این نژاد استفاده می‌شدند. در طول قرن‌ها، این نژاد تحت تأثیر تزریق خون قزاقی، مغولی، ترکمن و اخیراً خون آخال تکه قرارگرفته است. بااین‌حال، جمعیت یموت اصیل در نیمه دوم قرن بیستم کاهش قابل‌توجهی یافت و مزارع پرورش اسب در سال ۱۹۸۳ در ترکمنستان برای حفظ این نژاد تأسیس شدند. پرورش‌دهندگان امروزه در حال تلاش برای جمع‌آوری بهترین بقایای نژاد یموت هستند تا اصل ژن را نجات دهند و از انقراض آن‌ها جلوگیری کنند.
به خاطر موقعیت آن‌ها این نژاد تا حد زیادی تحت تأثیر حیوانات پرطاقتی نظیر استپ‌ها و نیز خون عربی بوده است. به‌غیراز چند ژن خارجی، نژاد یموت نسبتاً خالص باقی‌مانده است، بااین‌حال جمعیت اصیل شروع به کاهش مداوم در قرن بیستم کرد.
به‌منظور حفاظت از این نژاد، مزارع پرورش اسب در سال ۱۹۸۳ در ترکمنستان تأسیس شدند و مسئولیت تأسیس یک هسته پرورش اسب بین ۲۴۰ تا ۲۵۰ رأس مادیان از اوایل دهه ۱۹۸۰ به تعداد ۱۴۰ رأس را به عهده گرفتند. یک مزرعه حفاظت از محیط‌زیست نیز در ناحیه قزل – آترک ترکمنستان احداث گردید.
انواع اسب نژاد یموت
امروزه سه نوع یموت وجود دارند:
- نوع بزرگی که اندازه آن به‌اندازه اسب آخال تکه است.
- نوع متوسط که رایج‌ترین نوع این اسب است و یادآور اسب‌های شرقی است که با حیوانات اصیل پیوند خورده است.
- حیوانی کوچک‌تر با پاهای کوتاه‌تر و ساختمان محکمی است که ریشه آن از جانوران مغولی قزاقستان است.
ویژگی‌های اسب نژاد یموت
ویژگی‌های ظاهری و فیزیکی اسب نژاد یموت بدین‌گونه است:
- یموت یک اسب با اندازه متوسط است و معمولاً قدی به‌اندازه (۱.۴۵ تا ۱.۵۵متر) دارد.
- آن‌ها یک سر سبک با یک پیشانی مستقیم یا کمی محدب دارند، که بر روی یک گردن به‌خوبی شکل‌گرفته و نسبتاً ضخیم قرارگرفته است.
- پاها تمیز و سالم و دارای استخوانی بسیار قوی هستند.
- طول گردن متوسط تا بلند است.
- شانه‌ها شیب‌دارند، سینه عمیق هستند.
- پشت آن بلند و صاف است و معمولاً کمی به‌طرف جلو شیب دارد و قوز آن شیب‌دار است.
- پاها ماهیچه‌ای، با مفاصل تمیز، تاندون‌های کاملاً مشخص و سم قوی و خوش‌ترکیب هستند.
- یموت‌ها دارای یال و دم کم‌پشتی هستند و همچنین از پوست ظریف برخوردار هستند.
شباهت ترکیب بدنی این نژاد به آخال تکه
اسب نژاد یموت به‌شدت تحت تأثیر شرایطی که در آن پرورش داده می‌شود، است. یعنی تمرین پرورش اسب در گله در شرایط صحرایی و نیمه بیابانی است. پرورش کویری آن‌ها منجر به تولید نژاد بسیار مقاوم در برابر شرایط بیابانی خشک‌شده است که اغلب در آنجا آب کمی در دسترس است. این استقامت، همراه با توانایی‌های طبیعی آن‌ها برای پریدن، آن‌ها را به اسبی تبدیل کرده است که برای سواری سه‌روزه و طولانی و استقامتی بسیار مناسب است.
ترکیب بدنی اسب‌های یموت شباهت زیادی به اسب‌های آخال تکه دارد ولی از برخی جهات با اسب‌های آخال تکه روسیه فرق دارند. به‌عنوان‌مثال قد اسب‌های یموت کمی کوتاه‌تر ولی بدن آن‌ها سنگین‌تر و کم پهن‌تر است. همچنین سم‌های قوی و اسکلت محکم‌تری دارند. موهای یال، دم و کاکل کمی بیشتر از آخال تکه است. این اسب‌ها مقاومت و استحکام بیشتری دارند در مسیرهای کوهستانی موفق هستند و حرکات قدرتی را بهتر انجام می‌دهند.
رنگ‌بندی
سه رنگ اصلی اسب نژاد یموت که با این رنگ‌ها آن را می‌شناسند عبارتند از: شاه‌بلوط، خاکستری، سیاه
اسب‌های یموت را معمولاً در رنگ‌های خاکستری یا بلوطی می‌توان یافت اما رنگ‌های بلوط طلایی و سیاه نیز در تعدادی از آن‌ها می‌توان یافت . همچنین این اسب‌ها را در رنگ نیلی به تعداد فراوانی می‌توان یافت ولی به‌ندرت رنگ‌های کهر و کرنگ نیز دیده می‌شوند. امروزه اسب‌های یموت فقط در ترکمنستان و ترکمن‌صحرای ایران یافت می‌شوند. ازآنجاکه اکثر خانواده‌های طایفه یموت در منطقه ترکمن‌صحرای ایران زندگی می‌کنند بنابراین بیشترین تعداد از اسب‌های ترکمن ایران را اسب‌های یموت تشکیل می‌دهند.
پیشنهاد می‌کنیم خواندن مقاله معرفی رنگ‌های اسب را از دست ندهید.
ویژگی‌های رفتاری اسب یموت
اسب‌های یموت ازنظر رفتاری شباهت زیادی به اسب‌های عرب دارند. به‌راحتی رام و اهلی‌شده و لجاجت اسب‌های آخال تکه را ندارند. اگرچه اسب‌های یموت همانند آخال تکه‌ها سریع نمی‌دوند، ولی برای مسافت‌های طولانی توانایی و طاقت بیشتری دارند. اسب‌های یموت مسافت عشق‌آباد تا مسکو را پا به‌پای اسب‌های آخال تکه طی کرده‌اند. همچنین این اسب‌ها به دلیل رشد در شرایط بیابانی از مقاومت عجیبی برخوردار هستند
اسب‌های یموت برای مسابقات پرش، درساژ، اسب‌دوانی و مسابقات سه‌روزه نیز مناسب هستند.
اطلاعات بیشتر
جهت اطلاعات بیشتر در مورد اسب می‌توانید به سایت واسط پت مراجعه نمایید.
همچنین اگر قصد خریدوفروش اسب موردنظر خود رادارید می‌توانید به سایت و یا اپلیکیشن واسط کالا مراجعه نمایید و به‌راحتی این کار را انجام دهید.
