هنگامی‌که یک دوربین دیجیتال خریداری می‌کنید، تنوعی از حالات خودکار دوربین برای شما فراهم می‌شود. این تنظیمات از پیش آماده‌شده هستند که شما را قادر به گرفتن یک عکسی با سرعت شاتر و اندازه دریچه دیافراگم بهینه می‌سازند. در آغاز کار عکاسی این حالات بسیار برای شما مفید خواهند بود. علاوه بر این، حالات مذکور برای یک عکاس حرفه‌ای نیز زمانی که مایل به گرفتن یک عکس سریع است، مقبول و مفید واقع خواهند شد. خودتان را با این حالات و تنظیمات به‌خوبی آشنا کنید و در استفاده از اجزای دوربین عکاسی راحت عمل کنید. به خاطر داشته باشید که هر دوربین دارای حالات از پیش تعریف‌شده‌ی خودش است.
در ادامه رایج‌ترین این حالات را معرفی می‌کنیم. در حالت اکسپوژر اتوماتیک (خودکار) دوربین سرعت شاتر میزان باز بودن دریچه دیافراگم و تنظیمات فلاش را به‌صورت بهینه برای عکس انتخاب خواهد کرد. تمام تنظیمی که شما نیاز دارید انجام دهید هدف‌گیری سوژه و عکس گرفتن است. این‌زمانی مفید است که هیچ درک صحیحی از تنظیمات موردنیاز ندارید و یا نیاز به گرفتن سریع یک عکس‌دارید. اگر نور مناسب باشد عکس به‌خوبی نوردهی می‌شود در غیر این صورت دوربین به فلاش زدن تمایل دارد و ممکن است در مواقع غیرضروری نیز فلاش بزند.
آنچه در ادامه می‌خوانید
تهیه دوربین
دو انتخاب برای تهیه دوربین‌دارید:
- دوربین‌های DSLR (که به شما اجازه‌ی استفاده از انواع لنز را می‌دهد.)
- یک دوربین معمولی با تنظیمات دستی بیشتر.
شاید بهترین گزینه برای شما که به دنبال تسلط کامل روی تنظیمات دوربین هستید (به‌جز دیافراگم و سرعت شاتر)، DSLR باشد و روی تمامی قسمت‌ها از جمله WB . ISO تنظیم سفیدی تصویر نوردهی و غیره تسلط خواهید داشت بعدازآن باید دنبال یک دوربین معمولی پیشرفته‌تر بگردید. امروزه بیشتر دوربین‌های خانگی با معمولی که به بازار عرضه می‌شوند. دارای حالت تنظیمات دستی و یا نیمه اتوماتیک هستند. از بین دوربین‌های معمولی به دنبال دوربینی باشید که حداقل ازنظر قابلیت تنظیم دیافراگم یا سرعت شاتر اولویت داشته باشد.
رایج‌ترین حالت‌های عکاسی
رایج‌ترین حالت‌های عکاسی ورزشی، پرتره، منظره، درشت‌نمایی اجسام و غیره هستند.
یادگیری این حالت‌ها و استفاده از آن‌ها به شما کمک می‌کند تا تغییرات دلخواه خود را بر قسمت‌های مختلف دوربین ازجمله دیافراگم و سرعت شاتر اعمال کنید و هرکدام از آن‌ها تغییرات چشمگیری در تنظیمات دوربین ایجاد می‌کنند. یک کاربر دوربین با عکاس در اولین قدم باید اجزای دوربین عکاسی خود را به‌خوبی بشناسد و با آن ارتباط برقرار کنید.
شناخت نقاط قوت و البته محدودیت‌ها و ضعف یک ابزار برای کاربر از هر ابزاری بسیار ضروری و لازم‌تراست، فارق از اینکه با چه تکنولوژی ساخته‌شده باشد (دیجیتال، فیلم، ابتدایی با پیشرفته) دارای یک ساختار ساده است، یک جعبه تاریک، یک قطع حساس به نور و لنز جعبه تاریک همان بدنه دوربین عکاسی است که برخی قطعات مانند شاتر، آینه و قطع حساس به نور (نگاتیو با فیلم و یا سنسور دیجیتال) در آن قرار می‌گیرد و وظیفه آن جلوگیری از ورود نور و یا کنترل آن به قطع حساس است یک دوربین عکاسی از دو قسمت اصلی تشکیل‌شده است: ۱. لنز ۲٫ بدنه دوربین.
لنز از مهم‌ترین اجزای دوربین عکاسی
درپوش لنز وظیفه حفاظت از سطح لنز را بر عهده دارد. زمانی که قصد عکاسی نداریم این درپوش بر روی دهانه لنز نصب می‌شود و در صورت مفقود شدن این درپوش به‌راحتی می‌توان آن را تهیه کرد، عرضه این درپوش در بازار، بر اساس قطر دهانه لنز هست. لنز دوربین مجموعه‌ای از عدسی‌هاست که کار نظم بخشیدن به پرتوهای نور را به عهده‌دارند و به دلیل اهمیت زیادی دارند. با استفاده از رینگ زوم که در بعضی از لنزها وجود دارد امکان تغییر فاصله کانونی و یا زاویه دید وجود دارد.
بدنه لنز
این نوع بدنه‌ها از جنس پلاستیک فشرده ساخته می‌شوند؛ مقاومت متوسطی دارند و بسیار سبک و خوش‌فرم می‌باشند. این نوع بدنه‌ها برای دوربین‌های نیمه‌حرفه‌ای و دوربین‌های سبک خانگی استفاده می‌شوند.
در ساختار اسکلت اصلی دوربین‌های دارای این بدنه، فلز منیزیم یا تیتانیم استفاده‌شده است و رویه دوربین با پلاستیک مقاوم پوشش داده می‌شود. معمولاً از این نوع بدنه‌ها برای دوربین‌های حرفه‌ای استفاده می‌کنند چراکه مقاومت بالایی در برابر آسیب‌دیدگی دارند.
طبیعتاً بدنه‌های فلزی پلاستیکی وزن بیشتری نسبت به نوع پلاستیکی دارند. درصورتی‌که عکاسی خبری هستید یا در محیط‌های ناامن و خطرناک مانند کوهستان، جنگ وغیره عکاسی می‌کنید بهتر است دوربین‌هایی با بدنه ترکیبی (فلز و پلاستیک) تهیه نمایید. شاید پرکاربردترین دکمه روی بدنه دکمه شاتر باشد. با فشردن این دکمه عکسی ثبت می‌شود. لازم است بدانید دکمه شاتر دو وضعیتی است یعنی ابتدا تا نیمه فشرده می‌شود که در اصطلاح به آن نیم شات می‌گویند. سپس شات کامل. وضعیت نیم شات به‌منظور آماده شدن دوربین و انجام تنظیمات لازم است.
چرخنده‌ها یا اسکرول‌ها از دیگر اجزای دوربین عکاسی
یکی دیگر از اجزای دوربین عکاسی چرخنده‌ها یا اسکرول‌ها هستند. بعضی از دوربین‌ها به یک اسکرول و بعضی دیگر به دو اسکرول مجهز شده است. هریک قابلیت و تنظیمات خاصی را دنبال می‌کند.
صفحه‌نمایش دوربین: بعضی از دوربین‌ها به یک اسکرول و بعضی دیگر به دو اسکرول مجهز شده است. هر یک قابلیت و تنظیمات خاصی را دنبال می‌کند.
شورت کی یا کلیدهای میانبر: هریک از این کلیدها جهت انجام فعالیتی خاص در دوربین طراحی‌شده‌اند که در بحث بررسی منوهای دوربین به این قسمت می‌پردازیم.
کفشک فلاش دوربین: محل نصب فلاش جانبی بر روی دوربین است.
فلاش جهنده یا پاپ آپ فلاش: در بعضی از دوربین‌ها یک فلاش داخلی کوچک وجود دارد که در مواقع لازم به بیرون پریده و تخلیه نور را انجام می‌دهد.
انتخاب‌گر تنظیمات دوربین یا سلکتور مودهای عکاسی دوربین: با استفاده از این انتخاب‌گر می‌توانید نوع یا سبک عکاسی خود را به دوربین اعلام کنید تا دوربین بر اساس آن تنظیمات پیش‌فرض خود را انجام دهد.
کادربندی در عکاسی
توضیح داده می‌شود برای بهبود کادربندی تصاویر، معمولاً عکاسان از اصول زیر بهره می‌برند. به زبان ساده به مفهوم گنجاندن سوژه در کادر با ضریب اعداد فرد هست که می‌تواند شامل عکسی با یک سوژه و یا یک عکس گروهی ۳ نفره باشند. این تکنیک باعث جذابیت بیشتر و زیباتر دیده شدن از چشم انسان می‌گردد. آسان‌ترین راه برای ایجاد محدودیت در فوکوس، استفاده از عمق میدان کم است که می‌تواند در حذف عناصر ناخواسته کادر به نسبت فاصله‌ای که با سوژه دارند از طریق محو کردن آن‌ها کمک نماید. بیشترین کاربرد این تکنیک در محو نمودن پس‌زمینه هست.
برای داشتن عمق میدان کم ۴ راه وجود دارد که عبارت‌اند از:
- استفاده از عدد دیافراگم پایین.
- فاصله گرفتن از سوژه و استفاده از فاصله کانونی بیشتر.
- استفاده از دوربین‌هایی که حسگر بزرگ‌تر دارند.
- استفاده از قاعده یک‌سوم.
قاعده یک‌سوم محبوب‌ترین روش کادربندی است که با قرار دادن مرکز سوژه در هر یک از ۴ نقطه محل تلاقی خطوط یک‌سوم کادر جذابیت خاصی به سوژه می‌دهد. در عکاسی پرتره نیز معمولاً چشم یا ناحیه بین ۲ چشم به دلیل جذب تمرکز بیننده به چشمه‌ای سوژه در ناحیه یک‌سوم قرار می‌گیرد.
ایجاد فضای کافی در جلوی سوژه
این تکنیک بیشتر بر مبنای قاعده یک‌سوم اعمال می‌گردد و فضایی در مقابل سوژه ایجاد می‌کند که منجر به ایجاد تصویری خوشایند می‌گردد. اهمیت این موضوع در عکاسی از سوژه‌های متحرک اساسی است.
وجود عواملی به شکل s در کادر می‌توانند به زیبایی کادر بی افزایند؛ و حس حرکت را بیشتر القا می‌کند.
اکثر عکس‌های مناظر دارای میان زمینه و پس‌زمینه کافی ولی پیش‌زمینه اندک می‌باشند. وجود پیش‌زمینه برجسته و صحیح این حس را به بیننده القا می‌کند که از پنجره‌ای واقعی به تماشای منظره نشسته است.
هنگامی‌که احساس می‌کنید به سوژه نزدیک هستید بازهم زوم کنید و کادر را با سوژه پرکنید و از زوم کردن هراسی نداشته باشید پر کردن کادر با سوژه موجب تأکید بیشتر روی سوژه می‌شود.
نور در عکاسی
نور، از اصلی‌ترین عوامل عکاسی است. به‌کارگیری نور در تصویر به‌اندازه تسلط بر ترکیب‌بندی، اهمیت دارد. با دیدن یک عکس، این سؤال‌ها را از خود بپرسید؛ منظره پیش رو چطور روشن‌شده؟ منبع نور در تصویر کجاست؟ آیا نور مستقیم خورشید است؟ آیا نور از پنجره وارد می‌شود؟ از بالا می‌تابد یا از اطراف؟ آیا نور سایه‌ای هم ساخته است؟ این، نور طبیعی است یا مصنوعی؟
در ابتدا لازم است انواع نور در عکاسی را بررسی کنیم.
نوربالا
نوری که هنگام عکاسی بر شانه‌هایتان می‌افتد، نوربالاست. این نور بسیار به کار می‌آید؛ اما برای تصویری که عمق میدان کمی دارد، ضعیف است. نوربالا که در ست میان‌روز می‌تابد، نور خوبی نیست چون سایه می‌سازد. «باب کریست» می‌گوید: «ظهر بدترین زمان عکاسی است که البته بیشترین عکس‌های سفر هم در این زمان گرفته می‌شود.» این نور، صبح زود و نزدیک غروب به وجود می‌آید که به آن‌ها «ساعت‌های رویایی» می‌گوییم.
عکاسان حرفه‌ای بیشتر در این ساعت‌ها مشغول‌اند، چراکه نور در این ساعت‌ها بسیار عالی است و زاویه کم نور، سایه‌های زیبایی ایجاد می‌کند که به سوژه، وضوح و عمق می‌دهد. کریست اضافه می‌کند: «نور جانبی برای عکاسی منظره بسیار عالی است، اما یادتان باشد که عکاسی از مردم با این نور جالب نیست.»
نور زمینه
این نور برای عکس‌های نمایشی خوب است. سوژه خود را درست در مقابل طلوع یا غروب خورشید قرار دهید تا یک تصویر «ضد نور» (silhouette) بگیرید. از این نور برای عکاسی چهره هم می‌توانید استفاده کنید، درحالی‌که نور از پشت می‌آید و شما نور فلاش را به چهره می‌تابانید، یک هاله در تصویر ایجاد می‌شود.
نگذارید نور زمینه، مستقیم به لنز بتابد. می‌توانید با قرار دادن سوژه و با عناصر دیگری در تصویر مانند تنه درخت. جلوی تابش مستقیم نور به لنز را بگیرید.
یک روز ابری ممکن است برای عکاسی خوب نباشد اما عکاس حرفه‌ای در هر شرایطی عکاسی می‌کند. نوری که از میان ابرها می‌تابد پراکنده است و برای عکاسی چهره مناسب است، نور سایه‌ها در فضای بازهم همین‌طور. در یک روز ابری، نور برای عکاسی جاده خیلی مناسب است چراکه انعکاس نور نداریم. «جاستین گوریگلا» می‌گوید: یادتان باشد در روزهای ابری، آسمان را از کادر خارج کنید چون چیزی نیست جز یک لکه سفید اما برعکس، آسمان آفتابی در عکس بسیار زیباست.
به زبان ساده نوردهی یعنی مقدار نوری که درزمانی مشخص از لنز دوربین داخل می‌شود. عکاس باید بداند در هر موقعیتی چه مقدار نور برای چه مدت وارد دوربین می‌شود. اگر عکسی نور کافی نبیند، سایه‌های تاریکی در آن به وجود می‌آید و عکس، تیره می‌شود و از طرف دیگر اگر عکس نور بیش‌ازاندازه دریافت کند اصطلاحاً می‌گویند: «عکس سوخته است.»
تراز سفیدی
یکی از برترین ویژگی‌های دوربین دیجیتال این است که این دوربین‌ها به‌طور خودکار، طیف نوری که به خاطر دما ظاهرشده را تنظیم می‌کنند و رنگ‌ها تعدیل می‌شوند و فرقی هم نمی‌کند که شما در فضای بسته، زیر نور آفتاب یا در یک روز ابری عکاسی می‌کنید. اگر دوربینتان را در حالت «تراز سپید خودکار» بگذارید بیشتر اوقات تنظیم کارآمدی است. فلاش بهترین راه‌حل برای نور کم عکاسی دیجیتال است. اگرچه مشکل اینجاست که نمی‌توان در هر موقعیتی از آن استفاده کرد. نه‌تنها باعث دردسر شما می‌شود چه ازلحاظ اجتماعی و چه ازلحاظ هنری، بلکه عکس را خراب می‌کند.
به‌خصوص دِرَخش‌هایی که به‌طور اتوماتیک در برخی از دوربین‌ها عمل می‌کنند. به‌طورکلی فلاش، نور کافی را برای جلوی سوژه تأمین می‌کند و باعث می‌شود عمق عکس از بین برود. کاهش عمق عکس از زیبایی عکس کم می‌کند تا حدی می‌توان این مشکل را حل کرد. البته بستگی به سوژه و شدت تابش نور دارد. چگونگی تابش نور روی سوژه را یاد بگیرید تا مغزتان بتواند تشخیص دهد که نیازی به فلاش هست یا نه بهترین راه برای رفع این مسئله این است که از ISO بالاتری استفاده کنید. ISO به شکل ساده به معنای میزان حساسیت سنسورهای دوربین به نوری که به آن می‌تابد گفته می‌شود. برای مثال عکاسی با نگاتیو را با عکاسی دیجیتال مقایسه کنید.
فلاش از دیگر اجزای دوربین عکاسی
یکی دیگر از مهم‌ترین اجزای دوربین عکاسی فلاش می‌باشد. برای عکس گرفتن با فلاش دوربین باید به صورت زیر عمل کنید:
نزدیک شدن به سوژه
بزرگ‌ترین محدودیت فلاش‌های روی دوربین قدرت آن است. درحالی‌که فلاش‌های خارجی منبع قدرتمند خودشان را دارند و می‌توانند قوی باشند یک فلاش درونی، قدرتش را با قسمت‌های دیگر دوربین تقسیم می‌کند و می‌تواند بسیار کوچک‌تر باشد، درنتیجه برای اینکه فلاش خود دوربین بتواند اثری روی عکس داشته باشد بهتر است به سوژه نزدیک شوید (در فاصله‌ی حدود دو سه متری آن). اگر نمی‌توانید به آن نزدیک شوید (مثلاً وقتی در نزدیکی یک صخره هستید). بهتر است فلاش را خاموش‌کنید و ISO را افزایش دهید تا نتیجه‌ی بهتری بگیرید.
تکنیک slow sync flash
استفاده از تکنیک slow sync flash از دیگر محدودیت‌های فلاش‌های روی دوربین داشتن نور تخت و شدیدی است که باعث می‌شود کاملاً نورهایی که در صحنه موجود است را محو کنند. قسمتی از این مسئله به خاطر این است که نور تولیدشده توسط آن‌ها مستقیماً به سوژه می‌تابد. راه‌حل این مسئله استفاده از تکنیک SIow sync flash هست. به‌طور خلاصه این تکنیک شامل انتخاب سرعت‌بالای شاتر و زدن فلاش هنگامی‌که شاتر باز است، می‌شود.
بخش نور فلاش یا تابش مستقیم آن
قبلاً هم اشاره کرده‌ایم که نمی‌توان نور فلاش‌های درونی را پخش کرد، هرچند تکنیک‌هایی وجود دارد که عکاسان خوش‌ذوق برای پخش نور از آن‌ها استفاده می‌کنند. برخی از عکاسان همیشه یک رول نوارچسب نیمه شفاف همراه خوددارند تا روی فلاش بچسبانند این کار جلوی نور را نمی‌گیرد فقط باعث پخش نور می‌شود برخی دیگر عکاسان از تکه‌ای مقوای سفید استفاده می‌کنند تا جلوی فلاش قرار دهند و نور را به سمت بالا با طرفین پخش کنند. استفاده از این تکنیک‌ها شاید به این معنا باشد که باید با نوردهی عکس بازی کنید.
پوشش نوری با فلاش دوربین (fill flash)
در محیط‌های مختلف از فلاش استفاده کنید نه‌فقط زمانی که هوا تاریک است. هنگامی‌که در محیط باز عکس می‌اندازید فلاش می‌تواند به بهتر شدن عکس کمک کند – به‌خصوص زمانی که نور مستقیماً از بالا به پایین یا از پشت سوژه می‌تابد. فلاش‌های خود دوربین قسمت‌های تیره‌ی عکس را روشن می‌کنند.۶۶۶۶۶
اطلاعات بیشتر در مورد اجزای دوربین عکاسی
جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد دوربین عکاسی می‌توانید به ویکی‌پدیا مراجعه نمایید.
اگر قصد خرید و فروش لوازم دیجیتال مورد نظر خود را دارید می‌توانید به سایت و یا اپلیکیشن واسط‌کالا مراجعه نمایید.
مرسی از مطلب خوبتون….عشق عکاسی دارم..خیلی خوبه