اسب نژاد گرونینگن در کشور هلند که خواستگاه نژادهای مختلف اسب است، پرورش و توسعه‌یافته است. کشور هلند انواع نژاد اسب هلندی همچون اسب نژاد فریزین، اسب بارکش هلندی، اسب مهار هلندی، اسب گلدرلند و اسب خونگرم هلندی را علاوه بر اسب نژاد گرونینگن در خود جای‌داده است.
هلند یک مقصد خارق‌العاده برای اسب‌سواری است. با سواحل طولانی و تپه‌های شنی، پارک ملی de Hoge Veluwe و جزایر شمالی، مسیرهای طبیعی زیادی وجود دارد که بسیار چشم‌نواز هستند. اگر خواهان اسب‌سواری در استان‌های زیلاند یا اووریسل باشید، مسیرهای زیادی برای سوارکاری در مناظر جنگلی و ساحلی وجود دارد.
علاوه بر آن هلند به علت اینکه خواستگاه نژادهای مختلف اسب است، مهد بسیاری از مسابقات سوارکاری نیز محسوب می‌شود.
آنچه در ادامه می‌خوانید
اسب‌های خونگرم هلندی
در میان اسب‌های هلندی، اسب‌های خونگرم آن بسیار معروف هستند. یکی از این نژادهای خونگرم، اسب نژاد گرونینگن است. مسلماً این نژاد به دلیل خلق‌وخوی آرام برای سوارکاری لذت‌بخش بسیار مناسب خواهد بود. اگر قصد نگهداری از اسب را نیز داشته باشید، این نژاد با عمر طولانی و مفید و همچنین نگهداری آسان و بیماری‌های کم، قطعاً نژاد بسیار خوبی خواهد بود.
گرونینگن در اواخر سال ۱۸۰۰ از اسب‌های اولدنبورگ که برای پرورش نژادهای بارکش محلی توسعه‌یافته‌اند، در هلند به وجود آمد. این نژاد تقریباً در دهه ۱۹۷۰ از بین رفت زیرا بیشتر اسب‌های این نژاد به نژاد خونگرم هلندی تبدیل شدند. در آن زمان تنها یک اسب نر اصیل باقی‌مانده بود. از خون اولدنبورگ برای استقرار مجدد نژاد استفاده شد.
ویژگی‌های اسب نژاد گرونینگن
اسب نژاد گرونینگن دارای پاهای کوتاه و عضلانی، مفاصل خوب و سم‌های خوش‌فرم است که آن‌ها را برای کشیدن کالسکه بسیار مناسب می‌کند. آن‌ها به دلیل طول عمر زیاد، معروف هستند. قد آن‌ها به‌طورمعمول بین ۱۵۳ تا ۱۶۱ سانتی‌متر است. رنگ آن‌ها سیاه، سرخ یا قهوه‌ای است.
اسب نژاد گرونینگن یک اسب هلندی است که برای کارهای سبک و کشاورزی پرورش یافته است. این نژاد از نزدیک با نژادهای سنگین مانند فریزین شرقی و الت الدنبورگ ارتباط دارد. این نژاد تقریباً در اواسط قرن بیستم از بین رفته بود.
تاریخچه اسب نژاد گرونینگن
اسب نژاد گرونینگن از اسب‌های محلی که در امتداد سواحل شمالی هلند، آلمان و دانمارک پرورش داده می‌شدند، نشئت‌گرفته است. در حدود سال ۱۸۷۰ مادیان‌های این نژاد با اسب‌های نر از الدنبورگ و فریزین شرقی ترکیب شدند. تا قرن بیستم اسب گرونینگن یک اسب سبک و همه‌کاره بود که در اصل برای کار در مزرعه پرورش داده می‌شد. بااین‌حال، این نژاد به‌عنوان اسب کالسکه، در حمل کالا و توپخانه صحرایی نیز عملکرد خوبی داشت.
اسب نژاد گرونینگن در بسیاری از پایه‌های اولیه خود با فریزین، فریزین شرقی و الت الدنبورگر و هالاستینر مشترک است.
اولین ثبت‌اسناد اسب هلندی تا اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ تأسیس نشده بود. کتاب ثبت اسب خونگرم هلندی یا NWP، پرورش اسب را در گرونینگن، فریسلند و درنت تنظیم کرد، درحالی‌که NSTg همین کار را برای مناطق جنوبی، ازجمله گلدرلند انجام داد. گرونینگن خاک سنگین، مرطوب و رسی داشت و به یک اسب مخصوص تنومند احتیاج داشت، درحالی‌که خاک در گلدرلند ملایم‌تر بود.
بااین‌وجود، هدف هر دو تولید اسبی بود که بتواند کارهای مزرعه‌ای را انجام دهد. برای رسیدن به این هدف، از نریان های فریزین شرقی و الدنبورگ در تلاقی با مادیان‌های اسب نژاد گرونینگن استفاده می‌شد.
همچنین از هلشتاین نیز استفاده می‌شد. شایعه شده است که این نژاد تحت تأثیر اسب‌های مهاجران هلندی نیز قرارگرفته است.
در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۳۰، اسب‌های نسبتاً سنگین تربیت می‌شدند و نقش اسب تراکتور و توپخانه را بازی می‌کردند.
اسب نژاد گرونینگن بارکش
پس از جنگ جهانی اول، به دلیل پیشرفت‌های فنی (اتومبیل، قطار)، استفاده از اسب‌های سبک‌تر به‌شدت کاهش یافت. بخش کشاورزی به علت اختراع ماشین‌آلاتی که باید به‌طور هم‌زمان توسط اسب‌ها کشیده شده و نیرو می‌گرفت، نیاز بیشتری به اسب‌های سنگین‌تر داشت. اسب خونسرد سنگین برای این منظور مناسب‌تر از اسب خون گرم همه‌کاره بود. برای اینکه بتواند با اسب خونسرد رقابت کند، اسب گرونینگن باید به یک اسب خون گرم بسیار سنگین تبدیل می‌شد.
از اسب بارکش تا اسب سواری
پس از جنگ جهانی دوم تراکتور به‌تدریج کارهای سنگین کشاورزی را بر عهده گرفت. در همان زمان، سوارکاری محبوبیت بیشتری یافت. به همین دلیل، اسب نژاد گرونینگن مجبور شد ویژگی‌های اسب گرونینگن قبلی، همه‌کاره و سبک‌تر را به دست آورد. به لطف استفاده از هلشتاین، تراکهنر و تروبرد در برنامه پرورش گرونینگن، این تغییرات در مدت‌زمان نسبتاً کوتاهی امکان‌پذیر شد.
انجمن اسب‌های خون گرم هلندی، تعدادی مادیان هلشتاین را وارد کشور کرد که با اسب‌های نرگان گرونینگن هم‌نژاد بودند. از میان این مادیان‌ها، مورگنستر بیشترین تقدیر را به خود اختصاص داد. بااین‌حال، تقاضای بیشتری برای اسب‌های سواری تخصصی بیشتر از اسب‌های چندمنظوره گرونینگن بود. این بدان معنا بود که پایان نژاد گرونینگن نزدیک است. در اواخر دهه ۱۹۸۰، تعداد بسیار کمی اسب اصیل نژاد گرونینگن در هلند باقی‌مانده بود.
حفظ نژاد
در سال ۱۹۷۸، آخرین نریان NWP از اسب نژاد گرونینگن، بالده ویژن، از قصابی نجات یافت. گروه کوچکی از پرورش‌دهندگان علاقه‌مند، منابع ژنتیکی خود که شامل ۲۰ مادیان و بالده ویژن می‌شد، جمع کردند و در سال ۱۹۸۲ یک انجمن خصوصی تشکیل دادند. در سال ۱۹۸۵ این انجمن با نام ساده اسب گرونینگن توسط فرمان سلطنتی و ۱۰ سال بعد توسط اتحادیه اروپا به رسمیت شناخته شد.
از اسب‌های الت اولدنبرگ، فریزین شرقی، سیلزی، آلمان شرقی و هولشتاینر به‌عنوان نژادی مناسب برای استقرار مجدد نژاد گرونینگن و همچنین یک اسب نر خلیج کلیولند استفاده شد. امروزه از این نژاد ۲۵ نریان و بیش از ۴۰۰ مادیان وجود دارد.
مشخصات این نژاد
اسب نژاد گرونینگن یک اسب کاملاً صحیح و سالم است. گردن این اسب عضلانی و کاملاً بلند است، همچنین کمر و لگن این اسب قدرتمند هستند. گرونینگن ها حتی به داشتن خلق‌وخوی مناسب معروف هستند. آن‌ها با اخلاق کاری فوق‌العاده هوشیار توصیف می‌شوند.
رنگ‌های تیره در گرونینگن غالب است: تقریباً ۹۰٪ آن‌ها سیاه یا برخی از سایه‌های خلیجی هستند. درصد کمی از آن‌ها شاه بلوطی یا خاکستری هستند و گونه‌هایی وجود دارد که با الگوی سابینو یا توبیانو شناخته می‌شوند. گرونینگن به‌طورمعمول با یالی سفید نشان داده می‌شود که به‌طور سنتی با روبان‌های متضاد سفید و سبز بافته می‌شود.
کاربردها
اسب نژاد گرونینگن، بیش از هر چیز یک اسب خانوادگی است. طبیعت آرام و نگهداری آسان، آن‌ها را به اسب ایده‌آل برای اوقات فراغت تبدیل می‌کند. آن‌ها سریع، بالغ، سالم و دارای عمر طولانی هستند.
چندین اسب گرونینگن، ازجمله اسب‌های نر تأییدشده، در ردیف لباس در سطح Z ملی هلند حدود سطح ۴ USDF یا بالاتر رقابت می‌کنند و برخی نیز در پرش نمایشی بالاتر از ۴ فوت رقابت می‌کنند. آن‌ها جایگاه مدرن خود را به‌عنوان اسب‌های راننده ترکیبی یافته‌اند، ورزشی که در آن، اسب‌هایی از این نژاد ازجمله نر ماین هولد در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کنند.
وضعیت سلامتی این نژاد
همانند سایر موارد ثبت‌شده، نریان‌های اسب نژاد گرونینگن قبل از اجازه تولیدمثل باید تحت معاینه دامپزشکی قرار بگیرند. درنتیجه، اسب‌های سالم و دارای عمر طولانی، مجوز تولیدمثل را به دست می‌آورد.
کلام آخر
به انتهای مقاله اسب نژاد گرونینگن رسیدیم. امیدواریم لذت برده باشید. می‌توانید سایر نژادهای اسب هلندی را در مقاله انواع نژاد اسب هلندی بخوانید. شما می‌توانید با مراجعه به سایت واسط پت مقالات مرتبط با این حیوانات دوست‌داشتنی را مطالعه کنید. همچنین می‌توانید با دانلود اپلیکیشن واسط کالا اسب و یا سایر حیوانات خانگی خود و یا اجناس دست‌دوم خود را با نازل‌ترین قیمت‌ها خریدوفروش کنید! از همراهی شما سپاسگزاریم!