بومیان لهستان، پرورش نژاد اسب لهستانی را از نیمه اول قرن ۱۸ آغاز کردند تا هنگامی‌که برخی از وقایع باعث برهم خوردن عاداتی شد. بااین‌حال اهمیت خط خون آن‌ها به رسمیت شناخته شد و از آن زمان تاکنون از آن‌ها یاد شده است.
در این مقاله به کسب اطلاعات در مورد نژاد اسب لهستانی می‌پردازیم. با ما در واسط پت همراه باشید.
آنچه در ادامه می‌خوانید
- سیر تحول نژاد اسب لهستانی
- اسب لهستانی یا اسب‌های وحشی اروپا؟
- تارمان منقرض‌شده
- اسب‌های وحشی
- نام و نشان نژاد اسب لهستانی
- زمان پرورش نژادهای خانگی اسب
- دو نژاد اصلی اسب لهستان
- عرب‌های لهستانی
- سیر تحول نژاد اسب لهستانی
- اولین کتاب اجتماع اسب عرب
- لهستان و بهترین نژاد
- کونیک لهستانی
- بیلگوراج
- هلند و کونیک لهستانی
- اسب لهستانی کوچک
- مشخصات بارز نژاد اسب لهستانی
- گونه‌ای متفاوت از اسب لهستانی
- نوع استاندارد نژاد اسب لهستانی
- سوکولسکی از نژاد اسب لهستانی
- نژاد اصیل عربی انگلیسی
- صحبت پایانی
سیر تحول نژاد اسب لهستانی
ده‌ها هزار سال در طول آخرین دوره یخبندان، بیشتر اروپا، از اسپانیا تا روسیه، از دشت‌های علفزار بزرگی پوشیده شده بود و به استپ‌های ماموت معروف بودند. در آنجا، گونه‌های حیوانات دیرپا مانند گوزن‌های غول‌پیکر و ماموت‌ها، فضای موجود را با اسب‌های وحشی مانند طارمان تقسیم می‌کنند.
بیشتر این گونه‌ها در حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش منقرض شدند. هنگامی‌که تغییرات آب و هوایی، احتمالاً به کمک گسترش بشر و جداسازی زیر مجموع های حیوانات، استپ‌های ماموت را به جنگل‌های عظیم تبدیل کردند.
اسب‌های وحشی اما توانستند در این اکوسیستم جدید سازگار شوند و زنده بمانند. سرانجام منقرض شدند و این موضوع بیشتر به دلیل فعالیت‌های انسانی تا پایان قرن شانزدهم بود.
اسب لهستانی یا اسب‌های وحشی اروپا؟
اخیراً، تلاش‌های زیادی برای پرورش اسب‌های وحشی اروپا صورت گرفته است. بهترین و شناخته شده‌ترین آن‌ها باعث ایجاد کونیک لهستانی شده است. اسب‌های کونیک از آن زمان به‌عنوان جایگزین‌های زیست‌محیطی اسب‌های وحشی مورداستفاده قرارگرفته و دوباره به مناطق مختلف اروپا بازگردانده شده‌اند.
اما مطالعات اخیر بر صحت و مناسب بودن آن‌ها برای جایگزینی اسب‌های وحشی در اکوسیستم‌های اروپایی تردید می‌کند.
تارمان منقرض‌شده
شواهد استخوانی قابل توجهی از وجود اسب‌های وحشی در سراسر اروپا تا ۳۰۰۰ اسب وجود دارد.
هنگامی‌که اسب اهلی از استپ‌های اوراسیا معرفی شدند که منجر به عدم اطمینان در مورد تعیین گونه‌ها شد؛ زیرا استخوان‌های هر دو گونه بسیار مشابه هستند.
اسب‌های وحشی
در طی قرن‌ها، جمعیت اسب‌های وحشی به‌طور پیوسته در حال کاهش بوده. زمین‌های بیشتری به شهرک‌های انسانی و کشاورزی تبدیل شدند. یکی از آخرین سنگرهای اسب وحشی منطقه جنگلی بزرگی در پرس شرقی سابق بود که به بیابان بزرگ معروف بود.
این منطقه از شرق پرس کم‌جمعیت بود و چند نفراز مشرکان صداقت به نام یک دین طبیعت دوست که نگهبان این جنگل‌ها بودند و یک پناهگاه برای جمعیت اسب‌های وحشی ایجاد کردند.
حتی وقتی این منطقه پس از تبدیل‌شدن به مسیحیت، مورد تهدید قرار گرفت. شکوفا شدن استعمار منجر به کاهش تدریجی در جمعیت اسب‌های وحشی شد.
این واقعه نشان می‌دهد که اسب وحشی احتمالاً به‌طور کامل منقرض‌شده است. تنها ممکن است در باغ‌وحش و پارک‌های حیاط وحش برخی اشراف باقی‌مانده است.
پیشنهاد می‌کنیم خواندن مقاله مسابقه‌ی اسب وحشی را از دست ندهید.
نام و نشان نژاد اسب لهستانی
در طول دهه‌های گذشته سردرگمی در مورداستفاده از کلمات وجود داشته است. اسب کونیک همان‌طور که عمدتا بیان می‌شود، فرزندان مستقیمی از تارپان، اسب وحشی اروپا نیستند. آخرین تارپان در طبیعت در سال ۱۸۷۹ در غرب روسیه کشته شد، درحالی‌که آخرین اسیر تارپان در باغ‌وحش مسکو درگذشت.
بعدها نژاد جدیدی به نام کونیک در لهستان پدیدار شد. نام رسمی محلی اسب‌های کونیک (کونیک پولسکی) است، که معنای اصلی کلمه اسب کوچک لهستانی یاد می‌شود.
زمان پرورش نژادهای خانگی اسب
اسب‌های کونیک برای اهداف بازنویسی به کشورهای اروپایی وارد می‌شوند، اما ازآنجاکه اصطلاح کونیک بلافاصله برای عموم مشخص نیست، کلمه اسب به آن اضافه‌شده است.
نام تارپان توسط جانورشناس روسی پیتر سیمون پالاس در سال ۱۷۸۰ (به معنای اسب وحشی) از زبان ترکی گرفته‌شده است. در نظر گرفتن تارپان اسب وحشی بدوی اروپایی در آغاز دوره هولوسن ظهور کرد و این ازنظر علمی صحیح نیست.
ازجمله تنوع جغرافیایی و زیرگونه‌ها، در این منطقه گسترده زیست‌محیطی و زیست‌شناختی بسیار زیاد بود. این تغییرپذیری در اجداد وحشی اسب باعث ایجاد انواع نژادهای خانگی موجود در حال حاضر می‌شود.
دو نژاد اصلی اسب لهستان
هر دو نژاد سوکسکیلسکی و اشتومسکی برای پرورش در حال حفاظت هستند زیرا جمعیت آن‌ها طی دهه‌های اخیر به‌طور چشمگیری کاهش‌یافته است. درحالی‌که نژادهای جداگانه‌ای محسوب می‌شوند، تفاوت ژنتیکی آن‌ها دقیقاً مشخص نشده است، خصوصاً در سطح ژنومی نیاز به تحقیقات بیشتری دارند.
عرب‌های لهستانی
تاریخچه اسب لهستانی و عربی پیچیده و جذاب است؛ دیگران آن را بسیار جامع پوشش داده‌اند؛ اما ما اینجا یک مختصر خلاصه برای شما آماده کرده‌ایم.
جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد اسب عرب پیشنهاد می‌کنیم خواندن این مطلب را از دست ندهید.
سیر تحول نژاد اسب لهستانی
نوشته‌های موجود در لهستان از نژاد خالص عربی سخن گفته‌اند که توسط ارتش ترکیه استفاده می‌شده و به‌عنوان غنیمت جنگی در گذشته توسط لهستانی‌ها ذخیره شده است. در آن زمان که لهستان بر ترکیه پیروز شد، پس دیگر اسبی برای غنیمت گرفتن نبود. لهستانی‌ها برای به دست آوردن اسب‌های نژاد عرب به بیابان‌ها سفر کردند و از آن اسب‌ها برای تقویت نژاد اسب‌های محلی خود استفاده کردند و از آن نسل برای سوارکاری، کاردر مزرعه و بارکشی استفاده کردند.
اولین کتاب اجتماع اسب عرب
بسیاری از اسب‌های نژاد لهستانی-عرب کشته شدند. از ۵۰۰ اسب نژاد لهستانی- عرب در سال، تنها ۲۵ رأس زنده ماندند که اجتماع اسب‌های نژاد عرب در لهستان تشکیل دادند و اولین کتاب از این اجتماع منتشر شد و در این میان کشور لهستان استقلال خود را بعد از جنگ به دست آورد و برنامه های ویژه ای برای تولید نسل جدیدی از اسب‌های عرب در مزرعه جانو پودلاسکی پیاده سازی کردند. به گفته برخی منابع تعدادی آمریکایی نژاد اسب لهستانی – عرب را وارد کردند. (به‌ویژه هنری ب. بابسون از شیکاگو و ج.م. دیکینسون از تنسی)
لهستان و بهترین نژاد
لهستان ۸۹ درصد از موجودی اسب خود را از دست داد زیرا بیش از ۸۰ درصد اسب‌های پودلاسکی درنبردها تلف شدند یا در مزارع به مراتب از بین رفتند؛ اما برخی از اسب‌ها توسط سوارکاران لهستانی حفاظت شدند تا این نسل ادامه یابد. مجارستان تعدادی اسب عرب را برای ادامه برنامه ساخت نژاد لهستانی-عرب، به لهستان فرستاد. در این حین مزارع پرورش اسب لهستانی همچنین این روش را در مورد اسب‌های روسی نیز به کار گرفتند.
پاتریشیا لیندزی پرورش‌دهنده انگلیسی، تعدادی اسب لهستانی-عرب را برای برنامه پرورش اسب خودش خرید و به‌عنوان اولین نماینده خرید آمریکایی‌ها شناخته شد.
امروزه لهستان به ۳ مزرعه ایالتی جاتتنو پودلاسکی، میشالو و بیالکا تبدیل شده است که مستندسازان فیلم هایی در مورد مزارع خصوصی و البته منبعی برای بهترین اسب‌های عرب در دنیا ساختند. حال به شرح نژادهای اسب لهستانی همچون کونیک ، مالوپولسکا ، ماسورن، سیلسیایی ، سوکولسکی و لهستان بزرگ می‌پردازیم .
کونیک لهستانی
اسب بدوی لهستانی که حیوانی نیمه وحشی است و منشا آن در لهستان است. این نژاد دارای ساختاری قوی و انبوه است، یک سر کوچک با ظاهری زیبا و یک گردن از قفسه سینه پایین دارد. کونیک دارای قفسه سینه عمیق، مانتوی ضخیم است و کت مو به رنگ قهوه‌ای آبی است که اغلب به‌صورت محاوره‌ای به آن (موس خاکستری) گفته می‌شود. از مشخصات ظاهری کونیک قدکوتاه از ۱۳۰-۱۴۰ سانتی‌متراست و حداقل اندازه ضربان قلب ۱۶۵
و حداقل اندازه‌گیری استخوان توپ ۱۶.۵ سانتیمتر برای مادیان و ۵/۱۷ سانتیمتر برای غرفه‌ها است. در نهایت
وزن آن‌ها ۳۵۰-۴۰۰ کیلوگرم است.
بیلگوراج
یک نژاد اسب لهستانی است که از اسب‌های بسیار سفت‌وسخت میاد. برخی محققان ادعا می‌کنند که این حیوانات پایه و اساس، هیبریدی با پرورش اسب وحشی بودند که توسط باغ‌وحش زامو در سال ۱۸۰۶ به کشاورزان فروخته‌شده‌اند و از آن‌ها اسب‌های محلی پرورش داده شد. بااین‌حال، مطالعات ژنتیکی با این دیدگاه که کونیک یک شکل زنده مانده از اسب وحشی اروپای شرقی است و معمولاً به آن تارمان گفته می‌شود، مغایرت دارد و یا ارتباط نزدیکی با آن‌ها دارد. کونیک میتوکندری با بسیاری از نژادهای اسب اهلی دیگر تقریباً یکسان است.
در طول جنگ جهانی اول، این اسب‌ها حیوانات مهمی برای حمل و نقل و نیروهای روسی و آلمانی بودند و به آن‌ها اسب‌های پانژ گفته می‌شد. ازآنجاکه ازنظر فونتیکی شبیه به تارپان منقرض شده بودند، کونیک نیز در کشورهای دیگر به ذخایر طبیعت معرفی‌شده است.
هلند و کونیک لهستانی
هلند پرورش دهنده بزرگی از اسب‌های وحشی کونیک است. احیای اسب‌های کونیک در منطقه محافظت شده در کشور هلند، تقریبا به موفقیتی تلخ و شیرین رسیده است. جمعیت اسب‌ها از ۱۸ راس اولیه در سال ۱۹۸۳ اکنون به صدها راس رسیده است؛ اما متاسفانه این جمعیت مرز ظرفیت نگهداری اسب در منطقه محافظت شده را رد کرده است و زمستان سال گذشته تعداد زیادی اسب‌ها از گرسنگی جان خود را از دست دادند.
اسب لهستانی کوچک
یک نژاد اسب لهستانی است که در قرن نوزدهم در لهستان کوچک توسعه‌یافت که از این نژاد همه‌کاره، امروزه برای کارهای سبک استفاده می‌شود. تعداد جمعیت این‌گونه از اواخر قرن بیستم روبه‌زوال است. اسب‌های مالپولسکی عموماً از ۱۶۰ تا ۱۶۸ سانتیمتر ارتفاع دارند و ممکن است خلیج، مشکی، شاه‌بلوط، خاکستری یا گوزن باشند، اگرچه شاه‌بلوط و خلیج رایج‌ترین رنگ‌ها هستند. سر آن‌ها به‌خوبی با مشخصات مستقیم همچون گردن با طول مناسب و برجسته‌تر ، سینه پهن و عمیق ، شانه شیب با طولی متناسب، پشت بلند و دسته کمی شیب دار وهمچنین پاهای عضلانی و بلند هستن و مفاصل خوبی دارند. این نژاد با نژاد دیگر لهستانی مشترک است. از اسب‌های مالپولسکی برای کارهای سوارکاری و پیش‌نویس سبک استفاده می‌شود. گفته می‌شود که آن‌ها در مسابقات ورزشی، به‌خصوص نشان دادن پرش عملکرد خوبی دارند.
مشخصات بارز نژاد اسب لهستانی
سرچشمه مالوپولسکا ریشه در اسب‌های بومی لهستانی در قرن پانزدهم دارد که با اسب‌های شرقی ازجمله عرب‌ها عبور کرده‌اند تا صلیبی را تشکیل دهند که ازلحاظ نوع به اجداد شرقی آن شباهت داشته باشند. از اواخر قرن نوزدهم، رگ‌های خونی از اسب‌های عرب و به شکل خراطین و کراس بوته‌ها به سایر گونه‌ها اضافه شد. از طریق معرفی مقادیر قابل‌توجهی خون عربی و توربو، نژاد از نوع آنگلو-عربی شکل گرفت. کتاب گل‌میخ برای این نژاد آغاز شد و باوجود عدم تقاضای اسب برای کار کشاورزی، به‌عنوان اسب‌سوار محبوبیت خود را افزایش داد.
گونه‌ای متفاوت از اسب لهستانی
بااین‌وجود، از آغاز سال ۱۹۹۹ جمعیت نژاد اسب لهستانی شروع به کاهش کرد و نگرانی‌هایی در مورد احتمال ابتلا به هم‌خونی مطرح‌شده است. اسب اسلوسیایی، سیلسیان و کان آلاسکی لهستانی، اسلوسکی کان نژاد اسب خونگرم از منطقه سیل سیا تاریخی است که بیشتر در لهستان مدرن قرار دارد. این گونه از سنگین‌ترین نوع نژادهای خونگرم لهستان است و بیشتر تحت تأثیر توربروب و اولدنبورگ و بخشی از آن توسط نیمه فرشتیان شرقی و آلمانی قرارگرفته است. اولدنبورگ به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم، هنگامی که از اسطبل‌های وارداتی برای از بین رفتن این نژاد استفاده شد.
نوع استاندارد نژاد اسب لهستانی
دو نوع از استاندارد نژاد، قدیمی و جدید را مرور می‌کنیم. در سن ۳ سالگی، غرفه‌هایی از نوع قدیمی با مشخصه ۱۶۰ تا ۱۷۰ سانتیمتر هستند و کمتر از آن‌ها استفاده می‌کنند. جبهه ۱۹۰-۲۱۰ سانتیمتر و دور توپ استخوانی در حدود ۲۳-۲۴ سانتیمتر است. نوع جدید بلندتر و سبک‌تر است، غرفه‌های ایستاده در ابعاد ۱۶۴-۱۷۰ سانتیمتر در قسمت خفته و حدود ۲ سانتیمتر کمتر است. اندازه‌گیری این تیرچه ۱۸۵-۲۰۰ سانتیمتر و استخوان توپ ۲۱.۵-۲۳ سانتیمتر است. غرفه‌ها به‌طور متوسط ۶۵۰ کیلوگرم وزن دارند و مادیان آن ها ۶۰۰ کیلوگرم وزن دارند. این نوع اسب از اواخر قرن نوزدهم نگهداری می‌شود. در سال ۲۰۰۸ نژاد حدود ۵۰۰۰ نفر بود.
سوکولسکی از نژاد اسب لهستانی
این محصول از تولید متقابل مادیان محلی از نوع لهستانی خون سرد موجود در تریت بلژ و آردنا است این محصول عمدتاً در بخش‌های لوبین و پودلاسی توزیع‌شده است و رنگ معمول این نژاد پوشش شاه بلوط است.
سوکولسکی
نوعی اسب است که در سال ۱۹۶۴ درلهستان مرکزی و غربی سرچشمه گرفت و بانام مازورسکو-پوزنانسکی شناخته می‌شود. نام آن از ( لهستان بزرگ) گرفته‌شده است، منطقه‌ای در غرب لهستان مرکزی با محوریت پوزناچ.
دو نژاد در حال انقراض لهستانی، پوزنان و ماسوریا توسعه داده شدند، این دو نژاد بسیار نادر بود و در گل میخ‌ها پرورش یافتند. پوزان ترکیبی از خطوط خونی عرب، تروبرد، تراکنر و هانوفر بود. این اسب در مزرعه متوسط بود و بسیار متنوع، برای سوارکاری و کارهای کشاورزی استفاده می‌شدند.
مازوری که به ماسورن نیز معروف است در لهستان به‌عنوان اسب‌سواری توسعه یافت. این امر عمدتاً ازاین نژاد ناشی می‌شود، به پیشرفت این گونه ادامه داد. مازوری در گل‌میخ در لیسکی در منطقه ماسوریا پرورش داده شد. یک تمبر پستی لهستانی مازوری را نشان می دهد.
نژاد اصیل عربی انگلیسی
این دو نژاد پایه‌ای را تشکیل دادند که به آن خون عربی اضافه شد:
اگرچه نژاد شناخته‌شده‌ای در سراسر جهان نیست، اما به دلیل خلق‌وخوی، جیب‌های راحت و سرسختی از آن به‌عنوان اسب ورزشی استفاده می‌شود. ورزشکار بودن آن‌ها در پرش و رویدادهای دیگر را نشان می‌دهد. آن‌ها همچنین برای لباس پوشیدن مناسب هستند.
این نژاد در دو خط پرورش داده می‌شود. یکی سبک‌تر، برای سواری رقابتی است و دیگری سنگین‌تر است و در مهار و به‌عنوان اسب‌سوار استفاده می‌شود
و در ادامه به خصوصیات این نژاد می‌پردازیم:
دارای یک سر کوچک و ریز و زیبا با مشخصات مستقیم و چشم‌های سرزنده است. این اسب با یک گردن بلند و محکم تنظیم‌شده است. اسب دارای شانه‌های شیب‌دار و سینه‌ای عمیق و گسترده است. با عضله، جمع‌وجور و در اعماق بدن است و دارای حفره‌ای قدرتمند است. پاهای آن‌ها با توپ‌های طولانی و مفاصل و تاندون‌های خوب و واضح تعریف‌شده است. آن‌ها می‌توانند از هر رنگ جامد برخوردار باشند و معمولاً بین ۱۵۷ و ۱۶۸ سانتیمتر هستند.
همچنین یک نژاد خونگرم لهستانی دیگر به نام مائوپولسکی وجود دارد که در منطقه مائوپولسکا (لهستان کوچک) در جنوب کشور (اطراف کراکوف) پرورش‌یافته است. این اسب‌ها نسبت به ویلکوپولسکی کوچک‌تر و اندکی مناسب برای نمایش هستند.
بریتانیا و نژاد اسب لهستانی
در بریتانیا نیز اسب های نژاد لهستانی در مناطق محافظت شده بسیاری احیا شده اند. این مناطق عبارتند از:
- ویکن فن نزدیک به کمبریج
- منطقه محافظت شده ملی استاد مارش
- منطقه محافظت شده ملی هامفن
- باغ وایتهال
- خلیج ساندویچ
- پارک گیت داون
- ردگریو و لوفامفن
- منطقه محافظت شده کوه کابرن
صحبت پایانی
شاید بتوان گفت لهستان قوی‌ترین مدعی اسب است و نژادهای اسبش می توانند با موفقیت در طیف وسیعی از زیستگاه‌ها زندگی کنند. لهستان نقطه آغاز برنامه تکثیر حفاظت شده اسب های کونیک است. اسب‌های لهستانی احیا شده اکنون در یک زمین طبیعی محافظت شده در شهر پوپلنو و در پارک ملی روزتوزه زندگی می کنند.
جهت اطلاعات بیشتر در مورد نژادهای دیگر پیشنهاد می‌کنیم مطالب دیگر را در سایت واسط پت مطالعه کنید.
و همچنین برای خریدوفروش حیوانی همچون اسب و حیوانات دیگر می‌توانید به سایت و یا اپلیکیشن واسط کالا مراجعه فرمایید.