انواع مرغ مینا

خانواده‌ی میناها و سارها بسیار بزرگ هستند و شامل پرندگانی استثنایی در زیبایی هستند که می‌توان همه آن‌ها را به سهولت در قفس یا پرنده خانه نگهداری کرد. سارها بیش از ۱۰۰ گونه‌اند که واردات بیشتر آن‌ها به آمریکا ممنوع است. در آمریکا قوانین، با من‌جمله قوانین مربوط به واردات پرندگان از یک ایالت به ایالت دیگر متفاوت است. در این مقاله می‌خواهیم در مورد انواع مرغ مینا از جمله مرغ مینا سخنگو صحبت کنیم.

ویژگی انواع مرغ مینا

قابلیت تطابق انواع مرغ مینا با شرایط محیطی مختلف چنان بالاست که در مقابل دیگر پرندگان، اجتماعاتی بزرگ را تشکیل می‌دهند و تعادل گونه‌های مختلف پرندگان در حیات‌وحش بر هم می‌زنند و چون در طبیعت، دشمنان خاصی ندارند، تکثیر آن‌ها بسیار سریع است.

به نظر می‌رسد که لااقل دو جنس از این خانواده یعنی acridotheres ،sturnus نباید وارد شوند؛ زیرا عمده مشکلات توسط گونه‌های مختلف این دو جنس ایجادشده است. البته تمام اعضای این خانواده قابلیت تطابق خوبی با محیط‌های غیربومی ندارند و بعضی از آن‌ها بسیار نادر و گران‌قیمت هستند.

نام مشهورمینا (mynah) و سار (starling) غالباً در گونه‌های دو جنس مذکور به یک مفهوم به کار می‌رود. بیشتر این‌گونه‌ها با زندگی در پرنده خانه‌ها بیشتر تطابق می‌یابند تا با زندگی در قفس و به‌عنوان پرندگان حرف زن.

برخی از آن‌ها اگر از جوجگی به‌طور دستی تغذیه شوند و آموزش ببینند، حرف زدن را یاد می‌گیرند، ولی هیچ‌یک از آن‌ها به‌اندازه جنس “gracula” توانایی یادگیری حرف زدن را ندارند.

بسیاری از میناها فقط در نقاط بومی خودیافت می‌شوند. اگرچه اغلب میناها از سایر پرندگان، بهتر با محیط‌های جدید تطابق می‌یابند، ولی تطابق آن‌ها در دوران جوجگی بیشتر است.

انواع مرغ مینا و سار

در ادامه به معرفی انواع مرغ مینا و سار می‌پردازیم:

مینای کولتو (sarcops calvus-mynach coleto)

این مینا سه زیرگونه دارد و بومی فیلیپین است و یکی از زیرگونه‌های آن بومی جزایر سولو است.

به‌ندرت یافت می‌شود، اما خیلی گران‌قیمت نیست. این مینا زیاد زیبا نیست، ولی ظاهری عجیب دارد. کل طول بدنش از نوک منقار ۵/۲ سانتی‌متری تا انتهای دم ۱۲ سانتی‌متری آن، ۲۸ سانتی‌متر است.

بدن و سر این مینا کوچک‌تر از مینای بزرگ هندی است، اما دم‌باریک‌تر آن درازتر و در انتها گردتر از آن است، سر این مینا پوستی لخت دارد و چنین به نظر می‌رسد که جمجمه‌ای عاری از پر دارد. این پوست گوشوارهای پشت سر تا عقب فرق سر و از پایین تا ناحیه منقار پایین به‌جز گلو را می‌پوشاند.

یک خط باریک سیاه پردار از مرکز سر به‌طرف پایین و در عرض پیشانی بسیار باریک آن را می‌پوشاند. تمام پوست لخت با پرهای سیاه و فقط یک حاشیه باریک در عقب سر احاطه‌شده است. مینای کولتو دارای صدایی زنگ مانند است و در فیلیپین غالباً به‌عنوان مینای حرف زن در قفس نگهداری می‌شود و اگر قرار است که اهلی و حرف زن شود، باید از جوجگی نگهداری شود.

مینای جاوای بیدم (java hill mynah)

از دیگر انواع مرغ مینا می‌توان به مینای جاوای بیدم اشاره کرد.

این مینا جثه‌ای بزرگ‌تر از مینای بزرگ مالزیایی دارد و شکل گوشواره آن متفاوت است.

مینای بزرگ مالزیایی شبیه مینای بزرگ هندی است، به‌جز آنکه پاها و بدنی کوچک‌تر و باریک‌تر دارد و دارای یک خط سیاه ظریف‌تر در مرکز لکه پوستی نزدیک چشم است.

سار اروپایی (european starling)

سار خویشاوند نزدیک میناست و بسیار باهوش و تهاجمی است.

این سار در تمام نقاط آمریکای شمالی تکثیرشده و پرنده‌ای به نام بلوبرد (bluebird) را از منطقه مسکونی خودش رانده است.

سار ارغوانی درخشان (glossy starling plepur)

همانند سار اروپایی، این پرنده نیز باهوش و تهاجمی است، اما همانند مینا قدرت تقلید صدا ندارد.

در اروپا از این سار به‌عنوان یک پرنده قفسی نگهداری می‌شود.

مینای اوتشیلد (Rothschild Mynah- Leucaspar rothschildi)

یکی دیگر از انواع مرغ مینا، مینای اوتشلید است.

این‌گونه یکی از زیباترین گونه‌های میناهاست، اما به تقلید صدا شهرت ندارد و فقط بومی بالی است.

این مینا به‌شدت موردعلاقه کلکسیونرهای پرنده است.

این‌گونه دارای ۵/۲۵ سانتی‌متر طول و بدنی متناسب و سنگین است. عمده رنگ آن سفیدبرفی با نقاط سیاه برجسته روی نوک دم و در انتهای پرهای پرواز است.

در این‌گونه، یک ماسک بزرگ آبی‌رنگ، چشم‌ها را احاطه می‌کند و در اطراف گردن یخ می‌شود.

منقار کلفت آن به نظر کوتاه می‌آید، زیرا پیشانی پردار آن تا جلو ادامه دارد.

به نظر می‌رسد که در این‌گونه، آرواره بالایی تقریباً نصف آرواره پایینی است. منقار غالباً خاکستری مایل به آبی و در نوک مایل به زرد است. در این‌گونه، پاها و پنجه‌های خاکستری مایل به آبی است.

مینای سر طلایی (ampeliceps coronatus-glod crested mynah)

گاهی اوقات این مینا به‌اشتباه بانام لاتین mino coronatus خوانده می‌شود.

این مینا بومی هندوستان، برمه، تایلند، کامبوج، لائوس، ویتنام و نقاط شمالی مالزی است.

این‌گونه و بنا به‌طور عمده از بانکوک (پایتخت تایلند) به بازارهای جهانی صادر می‌شود و به‌تازگی به دادوستد پرنده دوستان رسیده، ولی هنوز کمیاب است.

بیشتر شهرت آن به‌عنوان و نام مناسب پرنده خانه است تا یک پرنده قفسی.

این‌گونه شهرت چندانی در حرف زدن ندارد، اما اگر از جوجگی تربیت شود، ممکن است کمی حرف زن شود جوجه‌های این‌گونه ابداً به زیبایی بالغ‌ها نیستند، زیرا فاقد رنگ زرد طلایی روشن هستند.

ویژگی مینای سرطلایی

کل طول بدن این مینا اندکی بزرگ‌تر از ۲۰ سانتی‌متر است.

دم در این‌گونه شریف، کوتاه و مربعی است و هر دو جنس نر و ماده شبیه هم هستند.

گوشواره تحت مایل به زرد این پرنده، اطراف چشم را کاملاً احاطه می‌کند. منقار این مینا نارنجی شاخی است. نسبت‌ قسمت‌های مختلف بدن این مینا شبیه به مینای بزرگ هندی است.

رنگ روشن و طلایی درخشان، ناحیه بزرگی را می‌پوشاند که شامل چانه و گلو و بالای سر از پیشانی تا قسمت پایین گونه می‌شود، درحالی‌که ناحیه پشت چشم‌ها و طرفین گردن‌سیاه است و یک ستیغ کوتاه روی پیشانی آن دیده می‌شود.

یک ناحیه بزرگ زردرنگ نقاط مرکزی پرهای پرواز را می‌پوشاند که این ناحیه در مبنای بزرگ هندی سفیداست.

جنس ماده این مینا دارای ستیغ کوتاه‌تر با زردی کمتر در ناحیه گلو است. در این مینا، بقیه پرها سیاه و دارای رنگ سبز درخشان با تلالوء آبی است.

مینای جزیره نیاس یا مینای غول‌آسا (nias island mynah)

از دیگر انواع مرغ مینا می‌توان به مینای غول آسا اشاره کرد.

این گونه بزرگ جثه ترین مینای جاوا است که اکنون در جزیره‌ای در غرب سوماترا یافت می‌شود، ولی درگذشته بسیار کمیاب بود.

در تجارت میناها، این نژاد به‌غلط به نام مینای جاوا شهرت یافته است.

این نژاد در بین زیرگونه‌های دیگر مینای جاوا، بزرگ‌ترین جثه را دارد. کل طول بدن این مینا با احتساب طول دم، ۳۸ سانتی‌متر است.

سر آن بزرگ‌تر و منقارش نیز کلفت‌تر از مابقی جاواهاست.

در این نژاد، قطعه‌ای از گوشواره که در زیر چشم قرار دارد، نسبت به سایر قسمت‌های بدن محدودتر است.

در مقایسه با سایر نژادها، گوشواره‌ها درازتر و باریک‌ترند و فاصله نوک آن‌ها از هم در پس سر بسیار بیشتر است.

جوجه میناهای جوان این نژاد، سخن‌گوهایی بسیار عالی می‌شوند، به‌طوری‌که از مینای جاوا هم قابلیت بیشتری در یادگیری سخنگویی دارند.

وقتی مردم افراد این نژاد را با جاوای اصلی و دیگر زیرگونه‌های جاوا مقایسه می‌کنند، از آن‌ها و سایر میناها ناامید می‌شوند.

مینای سخنگوی فیلیپینی (philippine talking mynah)

این مینا زیرگونه دیگری از مینای جاوا است که جثه کوچک‌تری از آن دارد.

این نژاد در ناحیه پالاوان و جزایر همسایه فیلیپین یافت می‌شود، طول این نژاد ۹/۲۷ سانتی‌متر است و تقریباً برابر است با مینای هندی بزرگ.

اگرچه سربزرگ تر، منقار کلفت‌تر و الگوی متفاوت گوشواره‌ها موجب می‌شود که بیشتر به مینای جاوا شبیه باشد. در این نژاد، آویزه گوشواره‌ها در پس سر کوچک‌ترند. این نژاد در فیلیپین شهرت زیادی دارد، اما معمولاً صادر نمی‌شود.

جوجه‌های این نژاد از مینا در مقیاس کافی برای صادرات به خارج از فیلیپین صید یا تکثیر نمی‌شوند، لذا بیشتر دست‌اندرکاران واردات میناها، این نژاد را سخن‌گو شونده خوبی نمی‌دانند. البته این موضوع حقیقت ندارد و علت برداشت مذکور از این نژاد، این بوده است که صادرات قابل‌ توجه ای نداشته و تعداد کمی هم که از این نژاد صادرشده است، بسیار مسن بوده‌اند، زیرا برخی افراد که شخصاً به تعلیم تعدادی از افراد این نژاد اقدام کرده‌اند، قابلیت سخنگو شدن آن‌ها را خوب ارزیابی کرده‌اند.

مینای آندامان یا مینای نیکوبار (Andaman or nicobar)

آندامان نژاد دیگری از گونه انواع مرغ مینا جاوا است.

نام لاتین این نژاد Andamanensis است.

این نژاد ازنظر همه خصوصیات شبیه مینای هندی بزرگ است، به‌جز آنکه منقارش کلفت‌تر است.

این نژاد مینا وارد عرصه تجارت جهانی میناها نشده و لذا چندان شناخته‌شده نیست.

مینای گیلون (geylon mynah)

آخرین نژاد از گونه انواع مرغ مینا جاوا، مینای گیلون است که به‌عنوان یک مینای بازیچه در گیلون شهرت زیادی دارد، اما به بازارهای جهانی صادر نمی‌شود. این نژاد کمی سنگین‌تر از مینای هندی کوچک است، اما طول آن تقریباً برابر مینای هندی کوچک است. در این نژاد، گوشواره‌ها فقط در پس سر قرار دارند. رنگ منقار در این نژاد قرمز مایل به نارنجی است و یک نوار عریض سیاه در قاعده منقار دیده می‌شود. خانواده مینا بسیار بزرگ است. این خانواده شامل سارها و پرندگانی سار مانند با ویژگی‌های ظاهری تقریباً مشابه است.

مشهورترین زیرگونه‌های انواع مرغ مینا

در ادامه به معرفی مشهورترین زیرگونه‌های مینا می‌پردازیم:

مینای هندی بزرگ آسام

مرغ مینا هندی یکی از سه زیرگونه از گونه مینای متوسط جثه (graculla religiosa intermedia) است.

این مینا بومی منطقه‌ای وسیعی از شمال شرقی هندوستان در فوت هیل هیمالیا تا نپال، برمه، تایلند، ویتنام، لائوس، کامبوج و نواحی جنوبی چین است.

در چند دهه گذشته که تمام میناها از هندوستان به دیگر نقاط دنیا صادر می‌شد، دو رقم از مینای هندی آسام بسیار موردتوجه علاقه‌مندان خرید مینا بود: یکی رقم آسام و دیگری رقم نپال.

این دو رقم ازنظر شکل ظاهری بسیار شبیه یکدیگرند و به‌سختی می‌توان آن‌ها را از یکدیگر تشخیص داد. همچنین هر مقدار تفاوتی که در استعداد آن‌ها قابل‌تشخیص بود، احتمالاً مربوط می‌شد به تفاوت روش‌های مراقبت از جوجه‌ها قبل از صادرات.

علت به وجود آمدن تفاوت در مینای هندی بزرگ آسام

روش صید جوجه میناها، سن آن‌ها در هنگام صید و تغذیه دستی آن‌ها از منطقه‌ای به منطقه دیگر، متفاوت است و این تفاوت‌ها موجب می‌شود که وقتی آن‌ها به سن بلوغ می‌رسند، تفاوت‌های زیادی ازنظر میزان اهلی بودن، شکل ظاهری و stamina داشته باشند.

ویژگی مینا هندی بزرگ

مینای هندی بزرگ آسام از تایلند و هندوستان، به تمام بازارهای پرنده در سرتاسر جهان صادر می‌شود.

اندازه کل بدن این مینا ۹/۲۷ سانتی‌متر است که از این طول، ۹/۸ سانتی‌متر مربوط به دم تقریباً مربعی آن می‌شود.

این مینا، در سن بلوغ دارای پرهایی به رنگ سیاه درخشان با تلئلوی سبز، آبی و ارغوانی و پرهای کوتاه سر با بافت مخملی است.

مینا دارای پاها و پنجه‌هایی به رنگ زرد و منقار نارنجی روشن است که رنگ منقار به‌طرف نوک آن زرد می‌شود؛ و یک نوار سفید بزرگ در ناحیه مرکزی شاه‌پرها (پرهای پرواز) وجود دارد که در منظره جانبی کاملاً مشخص است.

گوشواره‌ها در این مینا، زوایدی گوشتی – پوستی و عاری از پر هستند. گوشواره‌ها در ارقام مختلف میناها شکل‌های متفاوتی دارند و با زیادشدن سن، شکل آن‌ها تغییر می‌کند.

ویژگی جوجه مینای هندی بزرگ

جوجه‌های جوان این مینا دارای پرهایی به رنگ سیاه‌کار و عاری از درخشندگی هستند.

جوجه دارای منقاری به رنگ نارنجی روشن نبوده، بلکه منقار آن‌ها زرد مایل به نارنجی است.

در جوجه میناهای این زیرگونه، پوست گوشواره به رنگ عاج است و خود گوشواره چندان رشد یافته نیست، درحالی‌که در سن بلوغ، رنگ پوست آن زرد روشن است و خود گوشواره به‌صورت دو زایده شل دیده می‌شود که از سنین جوجگی تا بلوغ آن به تدریج رشد می‌کنند.

گوشواره‌ها در یک‌سالگی به‌صورت دو برجستگی کوچک دیده می‌شوند؛ و در نرها بزرگ‌تر از ماده‌هاست. پوست گوشواره در زیر چشم تا پایین‌ترین نقطه آرواره پایین عریض است.

گوشواره‌ها از عقب‌روی قسمت اعظم بخش پایینی صورت توسعه می‌یابد و به سمت انتها باریک‌تر می‌شوند، اما نوک آن‌ها به هم نمی‌رسد.

یک مثلث کوچک از پرهای سیاه در دو طرف صورت، در پشت و زیر چشم‌ها، نواحی گوشتی را قطع می‌کنند.

مینای پیکولاریس (peninsularis)

از دیگر انواع مرغ مینا، مینای هندی بزرگ است که در فوت هیل در شمال شرقی پنینسولار نژاد حدود پراکندگی دارد.

این نژاد در مقایسه با نژاد قبلی، در نواحی جنوبی‌تر زندگی می‌کند.

این گونه ۵/۲ سانتی‌متر کوچک‌تر و عرض گوشواره‌های آن کمتر از نژاد قبلی است. همچنین مثلث پرهای سیاه در این نژاد، کمتر حالت مثلثی دارد، زیرا سوراخ پشت چشم عرض بیشتری دارد.

منقار نیز در این نژاد کوچک‌تر و باریک‌تر از یک مینای بالغ جوان است.

درحالی‌که در مینای هندی کوچک که استعداد کمتری هم دارد، گوشواره‌ها عریض و کاملاً جدا از هم هستند و انتهای آن‌ها به سمت جلو و به‌طرف فرق سر برمی‌گردند.

نژاد پنینسولاریس در بسیاری از جوامع به‌عنوان یک رقم به نام «آسام» خوانده می‌شود، درحالی‌که به‌طور صحیح باید همان مینای هندی بزرگ نامیده شود.

بسیاری از مردم این ارقام را نمی‌شناسند و تفاوتی بین آن‌ها قائل نیستند، درحالی‌که برخی افراد معتقدند که این نژاد استعداد کمتری از مینای هندی متوسط دارد.

مینای هندی کوچک

این زیرگونه مینا بانام لاتین (gracula religiosa indica) بومی جنوب غربی هندوستان و گیلون است و اکنون به‌ندرت برای خرید یافت می‌شود.

قبلاً که مینای هندی بزرگ باقیمت بالا صادر می‌شد، این نژاد به‌عنوان جایگزینی برای نژاد گران‌قیمت، باقیمت پایین و در مقیاس وسیع به خارج از هندوستان صادر می‌شد؛ اما چون اغلب افراد این نژاد در سنین بالا صادر می‌شدند، هرگز رضایت طالبین مینا در خرید این نژاد جلب نشد؛ زیرا اغلب آن‌ها قابل اهلی شدن نبودند و توانایی تقلید صدا را نداشتند.

ازآنجاکه جوجه‌های این نژاد در سنین بالا صید و صادر می‌شدند، هرگز این نژاد نتوانست ازنظر قابلیت اهلی شدن و یادگیری سخن‌گویی جای مینای هندی بزرگ را بگیرد.

جوجه‌های مینای هندی بزرگ غالباً قبل از صادر شدن، به‌ طور دستی تغذیه می‌شدند و به‌ صورت اهلی صادر می‌شدند و خریداران به لحاظ اهلی بودن و دست‌آموز بودن و قابلیت بالای یادگیری سخن‌گویی، از آن‌ها کاملاً راضی بودند؛ اما تجربه نشان داده است که حتی اگر جوجه‌های مینای هندی کوچک به‌طور دستی هم تغذیه و صادر می‌شدند، هرگز نمی‌توانستند ازلحاظ بازیچه شدن و قابلیت یادگیری سخنگویی به‌پای مینای هندی بزرگ برسند.

ویژگی مینای هندی کوچک

متوسط طول بدن این نژاد ۱۳/۲۴ سانتی‌متر است؛ بنابراین به‌طور واضح کوچک‌تر و باریک اندام‌تر از مینای هندی بزرگ است. همچنین منقار آن‌ها بسیار باریک‌تر و سر آن‌ها بسیار کوچک‌تر از مینای رنگی بزرگ است. وجه تمایز بین این دو نژاد، گوشواره‌های آن‌هاست. در مینای هندی کوچک، بین دو گوشواره در پس سرفاصله زیادی است. درحالی‌که گوشواره‌ها در مینای هندی بزرگ در پس سر بسیار نزدیک هم قرار می‌گیرند؛ در مینای هندی کوچک، گوشواره‌ها به‌طرف فرق سر، یک برگشتی U شکل دارند. در بالغ‌های این نژاد، لبه‌های این گوشواره‌ها در نواحی داخلی فرورفتگی‌های تیزی دارد. دو طرف صورت، یک ناحیه پردار وجود دارد که در زیر چشم‌ها به‌طور کامل ناحیه کوچکی از گوشواره‌ها را جدا می‌کند. در این نژاد نیز زواید پوستی – گوشتی (گوشواره‌ها)، از سنین جوجگی تا بلوغ به‌تدریج رشد می‌کند.

مینای جاوا میل

در تجارت جهانی میناها، مینای جاوا بانام لاتین (gracula religiosa religiosa), به‌عنوان پادشاه میناها شناخته‌شده است.

این نژاد در مقایسه با مینای هندی بزرگ، بسیار گران‌تر است و از همه جهات، به‌خصوص سر و کلفتی منقار از ارقام هندی میناها بزرگ‌تر است؛ اما ازنظر طول واقعی بدن، فقط ۵/۲ سانتی‌متر بزرگ‌تر از مینای هندی بزرگ است.

در این نژاد، پوست گوشواره‌ها در ناحیه پایینی صورت توسعه کمتری از مینای هندی بزرگ دارد و ناحیه پرداز زیر و پشت چشم‌ها، گوشواره‌ها را تقسیم می‌کند؛ البته در برخی از نژادها، این تقسیم کامل نیست.

در بالغ این نژاد در مقایسه با مینای هندی بزرگ، پوست آویزه گوشواره در پس سربزرگ تر است. این زیرگونه در مالزی، بورنئو و بسیاری از جزایر اندونزی یافت می‌شود؛ اما امروز در تجارت جهانی میناها، این نژاد به‌ندرت یافت می‌شود.

ویژگی‌های مینای جاوا میل

ازآنجاکه صید و صادرات این نژاد به روش معمول انجام نمی‌شود، آن‌هایی که به روش‌های غیرمرسوم صادر می‌شوند، برای سخنگو شدن بسیار پیر و نامطلوب‌اند؛ اما چنانچه افراد این نژاد در سنین پایین مورد تعلیم قرار گیرند، بهترین انواع مرغ مینا ازنظر قابلیت یادگیری سخن‌گویی خواهند بود و نسبت به میناهای هندی بزرگ برتری فراوانی دارند.

مینای جاوا، چنان چه به‌خوبی مورد آموزش قرار گیرد، به‌خصوص اگر فردی با صدای زیر آن را تعلیم دهد، گیرایی بالایی دارد و پس از یادگیری بسیار واضح حرف می‌زند؛ بنابراین میناهای جاوا ازنظر قابلیت یادگیری سخنگویی بهترین استعداد را در بین تمام میناها دارند، مشروط بر این‌که سن بالایی نداشته باشند.

مینای جاوا سه زیرگونه اندونزیایی دارد که ازنظر جثه و بزرگی گوشواره باهم تفاوت دارند، اما هر سه در قابلیت یادگیری سخنگویی شبیه مینای جاوا هیل هستند.

این سه زیرگونه که با توئنسیس (batuensis)، ونراتا (venerata) و مرتنسى (mertensisi) نامیده می‌شوند، در جزایر جداگانه‌ای در اندونزی زیست می‌کنند. در ادامه در مورد انواع مرغ مینا سخنگو صحبت می‌کنیم.

انواع مرغ مینا سخنگو

انواع مرغ مینا سخنگو که از بیشترین اهمیت تجاری برخوردارند، عبارت‌اند از

• (lesser india hill mynah (gracula religosa indica
• (java hill mynah(gracula religiosa religiosa
• (nias island or giant mynah or java hill mynah(gracula religiosa robusta

• (greater india hill mynah(gracula religiosa peninsularis

• (Philippine talking mynah(gracula religiosa palawanensis

• (geylon mynah(gracula ptlogenes

• (java hill mynah(gracula religiosa batuensis
• (greater india hill mynah (gracula religiosa intermedia

• (Andaman or nicobar mynah(gracula religiosa andamanensis

• (java hill mynah(gracula religiosa venerata

• (java hill mynah(gracula religiosa mertensi

مشخصات سه زیرگونه مشهور از انواع مرغ مینا

مینای هندی بزرگ gracula religiosa intermedia) greater india hill mynah)

• بدن: ۵/ ۳۰ سانتی‌متر

• طول بال‌ها: ۵/۱۶ سانتی‌متر

• متوسط منقار: ۴/۲ سانتی‌متر

مینای هندی کوچک (Lesser India Hill Mynah Gracula religiosa indica)

• متوسط طول بدن: ۵/۲۵ سانتی‌متر

• بال‌ها: ۱۴ سانتی‌متر

• متوسط منقار: ۴/۲ سانتی‌متر

مینای گیلون (Geylon Mynah Gracula ptilogenys)

• بدن: ۲۶ سانتی‌متر

• بال‌ها: ۲/۱۵ سانتی‌متر

• منقار: ۳/۲ سانتی‌متر

شما می‌توانید جهت خرید و فروش انواع حیوانات از جمله سگ، گربه،کبوتر و غیره به اپلیکیشن واسط کالا مراجعه نمایید.

منبع: مرغ مینا (فرهنگ جامع)