اسب تروبرد

هنگامی‌که صحبت از کورس و مسابقات سوارکاری به میان می‌آید ممکن است اولین چیزی که به ذهن خطور کند اسب تروبرد باشد. نژاد تروبرد (Thoroughbred) از محبوب‌ترین نژادهای اسب در جهان است که همواره زمینه‌ساز بزرگ‌ترین رویدادهای اسب‌دوانی و پرورش اسب‌های کورس بوده است.
اکثر افراد نژاد تروبرد را با اندامی بلند و نیرومند، گردن کشیده و شانه‌های قوی و دست‌وپاهایی محکم و استوار می‌شناسند و ازنظر آن‌ها این نژاد در مسابقات سوارکاری در مسافت‌های کوتاه تا متوسط از نژادهای دیگر سریع‌تر است و رقیب ندارد. سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که در اصل خاستگاه این نژاد از کجاست؟

تاریخچه اسب تروبرد

ریشه تمام اسب‌های تروبرد به سه نریان بایرلی ترک، دارلی عربین و گادولفین عربی که در اواخر قرن ۱۷ و اوایل ۱۸ به انگلیس وارد شدند برمی‌گردد. ازآنجاکه پرورش‌دهندگان اسب در کشور انگلستان به اهمیت و ارزش اسب‌های شرقی پی برده بودند، به‌طور مرتب اقدام به خرید و انتقال بهترین اسب‌ها و مادیان نژاد عرب و ترک از سرزمین‌های مختلف شمال آفریقا و آسیای صغیر به مراکز پرورش اسب در کشور خود کردند.

درنتیجه آمیزش خون اسب‌های شرقی با اسب‌های بومی جزیره بریتانیا نسلی از نسل‌های پرخون در سده‌های ۱۵ و ۱۶ به وجود آمد که عمدتاً از این اسب‌ها برای مسابقات سوارکاری و کورس استفاده می‌شد. با ورود این اسب‌ها به صحنه‌ی مسابقات، استفاده از خون این اسب‌های شرقی افزایش یافت و در اواخر سده ۱۶، ۱۷۴ رأس سلیمی از شمال آفریقا، خاورمیانه و سرزمین‌های عثمانی به انگلیس منتقل شد درواقع ریشه تمامی اسب‌های تروبرد به سه رأس (نریان بایرلی ترک، دارلی عربین وگادولفین عربی) از همین سلیمی‌های منتقل‌شده در اواخر سده ۱۶ و ۱۷ بازمی‌گردد.

بایرلی ترک

اسب بایرلی ترک قدیمی‌ترین سلیمی است که در ایجاد نژاد اسب تروبرد نقش داشته است. بایرلی ترک در سال ۱۷۰۴ میلادی از سوریه امروزی به انگلستان منتقل شد. در مورد نژاد بایرلی ترک بحث وجود دارد.
بسیاری بر این باورند که بایرلی یک اسب عرب بوده، بسیاری دیگر او را ترکمن یا آخال تکه می‌پندارند که احتمالاً دلیل اصلی آن پسوند ترک است.

امروزه این گمان با مطالعات مقایسه‌ای که بر روی ژنتیک موجود در خون اسب‌های نژاد آخال تکه و تروبرد انجام‌گرفته بیش‌ازپیش به‌یقین نزدیک شده است. گذشتگان از بایرلی به‌عنوان یک اسب قهوه‌ای تیره باهیبتی قوی یاد کرده‌اند.

دارلی عربین

دارلی عربین با زیبایی و هیبت منحصربه‌فردش در تاریخچه اسب تروبرد بیش‌ترین نقش را داشته است. این اسب به‌وسیله‌ی دارلی در سوریه خریداری و به الدبی پارک انگلیس آورده شد.

گادولوفین عربین

گادولوفین اسبی نر از خالص‌ترین نژاد در میان سایر اسب‌های اصیل عربی است که نامش را از مالک معروفش گادولوفین گرفته است. این اسب در ابتدا از فرانسه توسط شخصی به نام کوک به دربی شایر انگلیس برده شد و پس از مرگ صاحبش در سال ۱۷۳۳ به شخصی به نام راجر ویلیامز رسید و بعد توسط کنت دوم گادولوفین خریداری و به کمبریج شایر فرستاده شد سپس در کریسمس ۱۷۵۳ مرد. دیدگاه‌های مختلفی در مورد نژاد گادولوفین وجود دارد. برخی او را به دلیل زادگاهش (بارباری) بارب می‌دانند اما در تصاویر کشیده شده از او با دم عربی، به اسب‌های عرب شباهت دارد. برخی دیگر بدون داشتن هیچ مدرکی او را یک اسب ترکمن می‌پندارند.

پیدایش رسمی اسب تروبرد

به‌هرحال این سه رأس سلیمی خاستگاه پیدایش اسب تروبرد بودند، اما پیدایش رسمی تروبرد به بعد از ۱۷۷۰ میلادی برمی‌گردد و نتیجه تلاش‌های فردی به نام جیمز ویثربی است که منشی یک باشگاه سوارکاری بود.
او در سال ۱۷۹۳ کتاب تبارنامه تروبرد را منتشر کرد. بدین ترتیب تلاش‌های جیمز ویثربی منشأ شکل‌گیری نژاد تروبرد شد. بر این اساس، اسبی متعلق به نژاد تروبرد است که مستقیم یا غیرمستقیم شجره خود را به کتاب تبارنامه جیمز ویثربی برساند. در حال حاضر میلیون‌ها اسب تروبرد در جهان وجود دارد و سالیانه حدود ۱۱۸۰۰۰ کره در دنیا ثبت می‌شود.

مشخصات ظاهری اسب تروبرد

ارتفاع اسب‌های تروبرد امروزی به‌طور متوسط به حدود ۱۶۳ سانتی‌متر می‌رسد؛ که در حدود ده سانتی‌متر از اجداد اولیه خود بلندترند، هرچند ممکن است در این نژاد اسب‌های بلندقامت یا کوتاه‌قامت نیز مشاهده شوند.
متوسط وزن تروبرد در هنگام بلوغ ۱۰۰۰ پوند (۴۵۰ کیلوگرم) است. سر تروبردها موزون و زیباست و اتصال سر به گردن کامل مشخص است.
خط نیم‌رخ صورت برخلاف اسب‌های عرب مستقیم و بدون برجستگی است.
این اسب‌ها گوش‌هایی کوچک داشته و چشم‌هایی درشت و نافذ دارند. گردنی کشیده دارند و کتف آن‌ها مورب و قوی است.

سینه عمیقی دارند که قابلیت اتساع زیادی دارد. بدنشان با پوست ظریف و نازک پوشیده شده است.
پشت و کمر و ران‌هایی قوی دارند. اندام حرکتی آن‌ها بلند، کشیده، محکم و استوار است.
رنگ اسب‌های نژاد تروبرد معمولاً کهر (سرخ مایل به قرمز)، قهوه‌ای، شاه‌بلوطی (قهوه‌ای مایل به قرمز)، مشکی یا خاکستری بوده و به‌ندرت ممکن است نیله باشد.
صورت و ساق ممکن است نشانه‌های سفیدی داشته باشند ولی روی بدن معمولاً وجود ندارد.

خلق‌وخوی اسب تروبرد

تروبرد ها از اسب‌های خونگرم، حساس و پرجوش‌وخروش هستند. تروبردهایی که در نیمکره شمالی متولد می‌شوند، در اول ژانویه هرسال یک سال به سنشان افزوده می‌شود و آن‌هایی که در نیمکره جنوبی متولد می‌شوند در اول اوت هرسال یک سال به سنشان افزوده می‌شود. در ایالات‌متحده اسب تروبردی که تنها یک والد دارد به‌عنوان تروبرد آمیخته (Grade Thoroughbred) و در بریتانیای کویر به‌عنوان دورگه (half-bred) شناخته می‌شود.

کاربری‌های اسب تروبرد

تروبردهای آمیخته بسته به پرورش، ممکن است به‌عنوان شکارچی، اسب استاک یا اسب‌سواری مورداستفاده قرار گیرند. تروبرد بیشتر در کورس استفاده می‌شود ولی در سایر رشته‌ها مانند پرش، درساژ، چوگان، زیبایی و شکار نیز استفاده می‌شوند.
در مسابقات کورس، در مسافت‌های ۱۲۰۰ تا ۱۴۰۰ متر، این اسب‌ها در میدان‌ها رقیب ندارند و سرعت این اسب‌ها حدود ۴۰ مایل در ساعت است. ازآنجاکه پاهای عقب تروبرد ها کشیده است، از قدرت زیادی در تاخت‌وتاز بهره می‌برند.

از دیگر ویژگی‌های تروبرد می‌توان به بلوغ ورزشی زودهنگام اشاره کرد. به‌طوری‌که کره‌های دوساله به‌عنوان یک اسب آماده و بالغ وارد میدان مسابقه می‌شوند. همین مسئله باعث کاهش عمر مفیدشان شده است و درنتیجه این اسب‌های تروبرد در میان‌سالی کارایی لازم را نخواهند داشت و میدان‌های اسب‌دوانی را ترک می‌کنند.

تغذیه اسب تروبرد

تروبردها همانند سایر اسب‌ها از علف، یونجه، جو و برخی از میوه‌ها و سبزی‌ها تغذیه می‌کنند. در رژیم غذایی آن‌ها ویتامین و مکمل ممکن است لازم باشد. بسیاری از تروبردها متابولیسم سریعی دارند و ممکن است برای حفظ وزن به غذای بیشتری نسبت به اسب‌های دیگر احتیاج داشته باشند.

مشکلات رفتاری

تروبرد ها در معرض مشکلات سلامتی متعددی هستند که بیشتر این مشکلات مربوط به مسابقات است. چراکه در طول مسابقه، عوارضی ازجمله شکستگی ناشی از برخورد در تروبرد ها زیاد است. همچنین این نژاد به دلیل فعالیت شدید در معرض خونریزی ریوی است.
بعلاوه، بسیاری از اسب‌های نژاد تروبرد به‌طور غیرطبیعی قلب‌های کوچکی دارند که ممکن است مشکلاتی در سیستم گردش خون ایجاد کند. همچنین بعضی از تروبردها سم‌های کوچکی نسبت به‌اندازه بدن خود دارند که می‌تواند باعث دردهای عضلانی اسب شود.

تیمار کردن اسب تروبرد

تیمار کردن تروبردها هم برای پروش دهنده و هم خود اسب عملی لذت‌بخش است. بعلاوه فرصتی برای کنترل و بررسی بدن اسب از جراحات و صدمات وارده بر اسب تروبرد است.
هنگام تیمار کردن یک اسب تروبرد، باید ملایم رفتار کرد، چراکه این اسب‌ها نسبت به سایر نژادها، پوستی نازک‌تر دارند؛ بنابراین ممکن است تروبرد نسبت به تیمار حساس باشد، به‌خصوص در هنگام لمس نقاط دردناک.

نحوه‌ی انتخاب و خرید

به لطف محبوبیت این اسب‌ها، امروزه اسب‌های تروبرد در سراسر دنیا پراکنده‌شده‌اند. قیمت آن‌ها در اقصی نقاط دنیا متفاوت است و تا حد زیادی به سن اسب، شجره‌نامه، تربیت و سلامت این اسب‌ها بستگی دارد. تروبردها با برترین دودمان بیش از ۱۰۰۰۰۰ دلار قیمت دارند درحالی‌که تروبردهای سواری معمولاً بین ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ دلار خریدوفروش می‌شوند.
قبل از خرید اسب تروبرد باید به‌دقت این‌گونه اسب‌ها را بررسی کرد و از فروشنده در رابطه با پیشینه اسب، خلق‌وخو، وضعیت سلامتی اسب و پروش اسب جویا شد.

اصلاح نژاد

در سال‌های اخیر تلاش‌هایی در جهت اصلاح نژاد با تمرکز برافزایش سرعت و کاهش مدت‌زمان رسیدن به بلوغ ورزشی انجام‌شده است که از برخی صفات مطلوب و ظهور برخی صفات نامطلوب چشم‌پوشی شده است. ازجمله صفات نامطلوب که امروزه از ویژگی‌های این نژاد است می‌توان به حساسیت بیش‌ازحد اسب تروبرد به شرایط نامطلوب نگهداری و تغذیه، آسیب‌پذیری اندام‌های حرکتی، کاهش نسبی توان استقامت اسب امروزی تروبرد در مسافت‌های طولانی نسبت به اجدادش و همچنین پایین‌تر بودن درصد باروری این اسب‌های تروبرد امروزی اشاره کرد. بعلاوه، در سال‌های اخیر دانشمندان از تروبردها برای ایجاد نژادهای جدید ازجمله کوارتر آمریکایی، استاندارد برد، مورگان، انگلو عرب، اسب ورزشی ایرلندی بهره برده‌اند.

کلام آخر

برای مطالعه و آشنایی بیشتر با سایر نژادهای اسب، حتماً مطالب مرتبط را در سایت واسط پت مطالعه کنید.
به پایان مطلب اسب تروبرد رسیدیم. امیدوارم اطلاعات مفیدی را کسب کرده باشید. شما می‌توانید برای خریدوفروش اسب به وب‌سایت واسط کالا مراجعه کنید و یا اپلیکیشن واسط کالا را نصب‌کرده و آگهی خود را به‌صورت رایگان در آن قرار دهید.

منبع:
thesprucepets.com